උදයගේ විද්වත් සංවාදය
.මෙය අපේ පවතින දේශපාලන චක්‍රය අපූරුවට විනිවිද දුටු දැක්මක්. සැඟවුන සුවිසල් හා සුවිශේෂී දේශපාලන හා සමාජ යථාර්ථයක් ගැබ්වෙනවා. එහි අපූරු අර්ථයකුත් තිබෙනවා. මෙවැනි අර්ථාන්විත විකල්ප අවශ්‍ය කාලයක් මේ කාලය. අපි හැමෝම පතන්නේ, උත්සාහකරන්නේ මෙවැනි අලුත් විකල්ප ධාරාවන් බිහිකිරීමටයි.
.
බොහොම “ප්‍රායෝගිකයි ” කවියේ කූටප්රාප්තිය. විද්වත් සංවාදයක් යැයි කියා ගත්තාට මෙය හරවත් විද්වත් සංවාදයක් නොවේ. හරියට දේශනයක් වගේ. කීකරු ගෝල උවැසි දනා “එහෙයි” කියමින් අහන් ඉන්නවා විතරයි. ප්‍රශ්න ඇසීමේ නිදහසක් නෑ.
.
මෙච්චර කාලයක් මෙවැනි දේශපාලන සංවාද වලට ඇහුන්කන් දීලා කරගත්තෙත් විනාශයක්. සිද්ධ වුනෙත් විනාශයක්. රැහැයියෝ සංවාදේ පවත්වන්නේ වැඩිපුරම අනෙක් අය වැඩිය කෑ ගහන, කතා නොකරන රාත්‍රියේදී. අනෙක් අයට කතා කරන්නම නොදෙන එක ඔවුන්ගේ සිරිත. රැහැයි නාදයේ මිහිරක් තියෙනවා. නමුත් අනෙක් නාද වලට ඉඩක් නොදීම නිසාම, ඒ මිහිර දිගටම ඇසීම නිසාම එපාවෙනවා.
.
ඇටිකුකුලන්ගේ අඬලෑම අහන් ඉන්න පුළුවන් මිහිරි එකක් නෙවෙයිනේ. ඒ වුනාට ඇටිකුකුලෝ හැමදාමත් කැමති උන්ගේ ගීතයට විතරයි. වෙනත් ගීත වලට කැමතිම නෑ. උන්ට රැහැයියෝ හොයාගන්න ලේසියි ඔය සින්දුව නිසා. මේ නිසා ඇටිකුකුළන් ගිලදැම්මේ මිහිරි සින්දු කියන රැහැයියෝ විතරක් නෙවෙයි, ඔහේ බකන්නිලාගෙන ඉන්න “ගොළුබෙල්ලන්” වැනි හැම එකෙක්ම පුළු පුළුවන් හැටියට ගිලදාන එකයි.
.
දැන් බලපුවාම මේ දෙගොල්ලොම සංවාදයට කැමති නෑ. නමුත් කියන්නේ නම් සංවාදේ තමයි හොඳ කියලා. ඒ නිසා මේ දෙගොල්ලන්ටම කතා කිරීමේ නිදහස දීමෙන් වැඩක් නෑ. අනුන්ගේ භාෂණයට ගරු නොකරන, නිදහසක් නොදෙන අයට කවර නම් නිදහසක් හා ගෞරවයක් ද?
රැහැයි විනාශය තමයි මෙහි අපි අත්දුටු සැබෑ ප්‍රායෝගික කූටප්රාප්තිය. “දැන් ඉතිං පරලොව ගිහිං කෑ ගසාපන් ” යයි කියා, ඒ ගැන කණගාටුවීමෙන් හා සතුටුවීමෙන් කවර නම් පලක් ද?
මේ තත්ත්වය සැමවිටම තැලුන, අනාගතයේත් නිරන්තරයෙන් තැලෙන රැහියියන්ට අවාසිදායකයි. මේ නිසා අපි දැන් හැමවිටම ඇටිකුකුලන්ට දිනුම දී නිහඬව ඔහේ සිටිමුද ? නැත්නම් ඇටිකුකුලන්ටද පාඩමක් ඉගැන්විය හැකි විධිමත් විකල්ප සංවාදයක් කරා, විධිමත් ප්‍රායෝගික විකල්ප විසඳුමක් කරා යොමුවෙමුද ? මෙන්න මේ ඉඟිය උදයගේ පැදිපෙලේ නොදැකීමයි මං දකින එකම අඩුව. නැත්නම් මෙය අපූරු දේශපාලන යථාර්ථයක් නිරෑපණය කරන්නාවු අනභිබවනීය නිර්මාණයක් විය හැකිව තිබුණා.
.
විපුල.
